GENÉRICOS:


Un medicamento xenérico é aquel que non se distribúe cun nome comercial e posúe a mesma concentración e dosificación que a súa equivalente de marca. Os medicamentos xenéricos producen os mesmos efectos cá súa contraparte comercial, xa que posén o mesmo principio activo.

A principal vantaxe dun medicamento xenérico fronte a un medicamento de marca é o menor costo de fabricación, xa que o xenérico non require de inversión en investigación, posto que non ten que desenvolver unha nova molécula para o seu desenvolvemento e promoción. Ademáis da vantaxe do prezo, estes medicamentos cumpren cos mesmos rexistros sanitarios cós medicamentos de marcas e teñen a mesma eficacia sobre o organismo.

Un medicamento xenérico é autorizado oficialmente sobre a base de estudos científicos, unha vez expirada a patente do medicamento de marca que é a que lle da exclusividade por certo período de tempo no mercado, os fabricantes de fármacos poden acceder a ela e desenvolver o xenérico.

En España existe o prezo de referencia desde o 1 de novembro de 2011, que obriga a baixar as marcas a prezo de xenérico. Polo tanto en España no hai diferenza de prezos entre os fármacos do mesmo grupo de referencia. En España vale o mesmo un xenérico (EFG) que a súa respectiva marca comercial.

                           Pros e contras

             Marxe de actividade:

  1.Argumento: o medicamento xenérico pode ter supostamente unha actividade entre ±20% da actividade do medicamento de marca.

  1.Contraargumento: a marxe do ±20% estableceuse porque é o mesmo que o que se lle permite a calqueira marca comercial entre o seus distintos lotes.                                                                           

2.Argumento: debido a que para determinadas enfermidades, como por exemplo as que afectan ó sistema nervioso, pequenas variacións na dosis da medicación poden provocar graves percances non se soen recetar medicamentos xenéricos de sedantes, hipnóticos... (Debido, obviamente, a que non teñen os mesmos efectos que un medicamento de marca, que foi investigado, estudado e analizado meticulosamente).

2.Contraargumento: Existen numerosos xenéricos de eses grupos. Outra cousa é que en cada país establecen unhas limitacións e en casos concretos algúns principios activos poden quedar excluídos.

         Maior variabilidade (cor, forma, etc.):

1.Argumento: os xenéricos permiten un maior número de laboratorios fabricando, cada un co seu envase característico e con variacións no color, tamaño, marcas, etc., da presentación concreta. Isto pode levar a confusións dos pacientes e orixinar intoxicacións ou danos producidos pola toma equivocada dos fármacos.

1.Contraargumento: a forma idónea de que un paciente coñeza os fármacos que toma é polo nome do principio activo. É decir, un paciente debe saber o que é o Paracetamol, da mesma forma que sabe o que é o Febrectal (por exemplo, en España). O mesmo problema o pode ter con diferentes presentacións con marcas do principio activo e por exemplo tomar unha marca comercial de paracetamol porque lle doe a cabeza e á vez tomarse outra marca comercial porque ten febre (por exemplo no caso dun resfriado). Como o paciente se fixa no nome comercial e non no principio activo, pensa que son compostos diferentes e pode ter problemas de intoxicación. Cós xenéricos isto no ocorrería, posto que en ambos viría indicado o paracetamol como nome sustitutorio á marca.​

                   A calidade vai có prezo:

1.Argumento: ninguén regala nada. Se os xenéricos son máis baratos, por algo será.

1.Contraargumento: No prezo de venda dun específico, inflúen varios conceptos: coste dos produtos, custe do cartonaxe, pago de patente, custe de comercialización, impostos estatais, marxe de beneficios da industria farmacéutica, marxe de beneficios da farmacia dispensadora, actividades de promoción do produto entre a clase médica e farmacéutica, etc. Na inmensa maioría dos casos o prezo do principio activo (a sustancia que realmente fai efecto) non chega nin ao 5% do prezo final do produto. En cambio, os gastos ligados ó marxe comercial das farmacias rara vez baixan do 20% (segundo países), os gastos de promocionar o produto entre o 15% e o 20%, e incluso os gastos de envasado (cartonaxe e demais) en ocasións son superiores aos do propio principio activo. O menor gasto do xenérico soe vir fundamentalmente por catro vías: Non se paga patente, os gastos de envasado son menores, a marxe da farmacia dispensadora é menor e os gastos de promoción comercial practicamente nulos. Ademais, en ocasións o estado baixa as tasas para este tipo de produtos.

1. Contraargumento ao contraargumento: A patente non "se paga", pídese autorización e tralos estudos pertinentes adxudícancha o non. Os gastos de envasado non teñen por qué ser menores. A marxe da farmacia é a mesma (según o PVP do medicamento. En España, se é menor a 91,63 €, a marxe é de 27,9%, sexa xenérico o no), a promoción comercial é nula en ambos casos, pois está prohibida pola lei. A diferenza no prezo é a inversión en investigación do principio activo (que se recupera con creces no tempo que dura a patente) e na marxe do laboratorio. Ao expirar unha patente, a diferenza de prezo só se establece en función do beneficio de cada laboratorio.

                    Os laboratorios que fabrican xenéricos non investigan:

1.Argumento: se a tasa de medicamentos xenéricos consumidos con respecto á total é alta, os laboratorios que investigan novos fármacos non poderán manter a investigación, e no haberá fármacos novos.

1.Contraargumento: se todos os medicamentos esenciais no tiveran xenéricos, os sistemas sanitarios públicos serían insostibles e o prezo tan alto faría tamén prohibitiva a súa adquisición privada. Os laboratorios que investigan un fármaco teñen uns anos, nos cales a patente está protexida. Habería que avanzar ata facer proporcional a duración desta patente á inversión económica do laboratorio.

                                                   

Os medicamentos xenéricos están facendo máis ricos aos farmacéuticos propietarios de farmacias:

1.Argumento: os laboratorios fabricantes de xenéricos están ofrecendo importantes descontos e ofertas aos farmacéuticos propietarios de farmacias que non facían os fabricantes de moléculas orixinais.

1.Contraargumento: Aínda que a marxe de beneficios dos xenéricos sexa maior polas bonificacións que ofrecen os laboratorios de xenéricos, estes teñen un prezo menor que os de marca, polo que o beneficio neto pode ser igual ou incluso menor para o farmacéutico.

  Na miña conclusión, penso que como dixen habería que avanzar ata facer proporcional a duración das patente á inversión económica do laboratorio, xa que se non existisen patentes, non poderíamos seguir investigando, aínda que habería que baixar os seus prezos, e tampouco poderíamos vivir sen xenéricos por que abaratan moito os custes facendo que os fármacos podan chegar a todos.

     Exemplo dos elevados prezos das patentes que xa comentei:

Unha nena vai o médico e lle di:

- Mira, a miña nai e mais a miña avoa tiveron cancro de mama e unha amiga díxome que debería mirar se teño mutados os xens BRCA1 e BRCA2, que están directamente relacionados con este e outros cancros. E isto certo?.

-(doutor) Si, é certo, sería moi conveniente facerte as probas mais o test costa 3.500 dolares.

- Tanto? Como é tan caro?

-(doutor) Por que estes xens están patentados desde 1995, e as analises só as pode facer unha compañía o prezo que eles dicten.

ALEJANDRO CERDEIRA BARRAL