APLICACIÓNS DA                BIOTECNOLOXÍA:

APLICACIÓNS Á AGRICULTURA E Á GANDARÍA:

AGRICULTURA:
Mediante a enxeñería xenética poden modificarse as características de gran cantidade de plantas para facelas máis útiles para o home. Estas son as chamadas plantas tranxénicas. Un 10% das colleitas pérdense debido ás malas herbas, porcentaxe que se pode reducir grazas a este tipo de enxeñería. Grazas a enxeñería xenética, permítese a práctica da agricultura en zonas que por diversos factores, non sería posible.

GANDARÍA:

Denominamos a un animal coma "transxénico" cando se lle introduce artificialmente no seu xenoma o ADN doutras especies. Isto faise para mellorar a resistencia dos animais ante as enfermidades, aumentar o seu crecemento, fins científicos...

Debido ó descoñecemento sobre os efectos que este tipo de alimentos causan nos seres humanos, a comercialización de animais transxénicos non é legal.

Exemplo de traballo de investigación en animais transxénicos: “O Oncomouse”

A comezos de 1980, investigadores da Facultade de Mediciña de Harvard produciron un dos primeiros ratos modificado xenéticamente, pois era propenso a contración de cancros.

Ao denominado Oncomouse se lle introduciu un oncoxeno que favoreceu o crecemento de tumores; este animal foi concebido coma un medio para a investigación sobre o cancro.

APLICACIÓNS AO MEDIO AMBIENTE:

BIORREMEDIACIÓN:
A biodegradación é o proceso natural polo cal os microorganismos degradan ou alteran moléculas orgánicas transformándoas en moléculas máis pequenas e non tóxicas. Sen embargo, este proceso é moi lento e pode acelerarse introducindo determinadas bacterias ou plantas nos ambientes contaminados. Esta intervención é a coñecida como biorremediación e defínese como o emprego de organismos vivos para eliminar ou neutralizar contaminantes do chan ou da auga. Os procesos de biorremediación basicamente poden ser de tres tipos: degradación encimática, remediación microbiana e a fitorremediación.

DEGRADACIÓN ENCIMÁTICA:
Consiste no emprego de enzimas no sitio contaminado co fin de degradar as substancias nocivas. Ditas enzimas son previamente producidas en bacterias transformadas xeneticamente. 
REMEDIACIÓN MICROBIANA:
Refírese o uso de microorganismos directamente no foco da contaminación. Estes microorganismos poden xa existir no lugar contaminado o ser introducidos dende outro ecosistema (inoculación). Hai bacterias e fungos que poden degradar facilmente o petróleo e os seus derivados. Tamén poden degradarse, parcialmente, compostos como o PBC, arsénico, selenio... Os metais pesados como o uranio, cadmio e mercurio non son biodegradables, máis as bacterias poden concentralos de tal maneira que os ailla para facilitar a súa eliminación. 
FITORREMEDIACIÓN:
 Consiste no uso de plantas para limpar ambientes contaminados. Aínda que todavía está en desenvolvemento, constitúe unha estratexia moi interesante, debido á capacidade que teñen algunhas especies vexetais de absorber, acumular e/ou tolerar altas concentracións de contaminantes como metais pesados, compostos orgánicos e radioactivos... As vantaxes que ofrece a fitorremediación fronte os outros procesos son o baixo coste e a rapidez coa que poden levarse a cabo certos procesos degradativos.